วันพุธที่ 20 พฤษภาคม พ.ศ. 2552




ก่อนกลับบ้านวันนี้มีโอกาสได้พูดคุยกับเจ๊บุ๋ม ขบวนการเรียนรู้ของคนเราสามารถเกิดขึ้นได้อยู่ตลอดสามารถพัฒนาได้ต่อเนื่อง ความสามารถหล่อหลอมเรื่องราวสู่การเรียนรู้เชื่อมต่อระหว่างเซลล์สมองเกิดขึ้นใหม่ได้อย่างไม่สิ้นสุด เพียงแต่การรับรู้ของแต่ละบุคคลจะมีลักษณะแตกต่างกัน การรับรู้แต่ละอย่างบุคคลความสามารถเกิดการเรียนรู้ที่แตกต่างเกิดได้จาก ความแตกต่างของประสบการณ์ต่างๆในชีวิต สิ่งที่เราพบเจอ ความคุ้นแคยผสมกับต้นทุมเดิมในชีวิตกับสิ่งี่เราให้ความสำคัญจะแตกต่างกัน เนื่องจากไม่มีใครที่มีชีวิตในการเรียนรู้เหมือนกันทุกประการ สิ่งหนึ่งที่การเรียนรู้ที่ประสบผลสำเร็จคือการฝึกทักษะหรือกระตุ้นเตือนความจำโดยการทำสิ่งนั้นซ้ำๆโดยการขีดเขียน เจ๊บุ๋มยังได้อธิบายขบวนพัฒนาการเรียนรู้ของคนเราที่เกิดการเขียนทำให้เกิดขบวนการเรียนรู้เปลี่ยนแปลงและจัดเรียงเชื่อมต่อแบบใหม่ของเซลล์สมอง พัฒนาทั้งทักษะขบวนการคิดสู่การเขียนเพื่อถ่ายทอดนำเสนอในสิ่งที่ได้รับรู้ในขณะนั้น การเขีดเขียนจึงเป็นเครื่องมือพัฒนาการทางสมองแตกแขนงเซลล์ประสาทได้ดีทีเดียว พอเราฟังเจ๊เล่าถึงตรงนี้ก็นึกขึ้นได้ว่า การพัฒนาEQ ของคนเราสิ่งหนึ่งที่ส่งผลให้เกิดความสำเร็จคือการเขียนบันทึกประจำวันในแต่ละวัน ก็เลยมีคำถามว่าแล้วอย่างน้องพลอยรุ้ง (อายุ 5ขวบ) ยังไม่สามารถพัฒนาการเรียนรู้โดยการเขียนบันทึกประจำวันได้จะทำอย่างไรดี เจ๊เลยแนะนำใช้วิธีการวาดภาพ นำเสนอบันทึกประจำวันโดยภาพวาด พอฟังแล้วเราก็รู้สึกดีเลยเพราะเห็นพลอยรุ้งชอบวาดภาพ คิดว่าเทคโนโลยีนี้น่าจะประสบผลสำเร็จ(สำหรับพลอยรุ้ง) ว่าแล้วก็นึกต่อว่าถ้าสมุดวาดภาพที่เรานำมาให้พลอยรุ้งถ่ายทอดบันทึกประจำวันเพิ่มเติม สีสวยๆลวดลายน่ารักกระดาษเป็นรูปนางฟ้าในนิทานที่เค้าคุ้นเคยคงช่วยเค้ามีพลังสื่อสารเรื่องราวจากตัวเค้าได้ดีขึ้น
พอกลับมาถึงบ้านเจอพลอยรุ้งก็เลยรีบบอกเล่าถึงสิ่งที่เราอยากให้พลอยรุ้งได้ลองทำ ซึ่งสำหรับพลอยรุ้งการวาดภาพไม่ใช่สิ่งใหม่ แต่สิ่งที่นำมาแต่งเติมให้เค้าก็คือ การที่ชวนให้เสนอภาพเหตุการณ์ที่เค้าได้ไปสัมผัส ให้เค้าทบทวนกิจกรรมในแต่ละวันของเค้า บอกเล่าสิ่งทีทำให้เกิดความพอใจ (ความสุข)หรือบอกถีงสิ่งที่ได้เกิดความรู้สึกไม่ชอบใจ(ทุกข์ในใจ)ในเหตุการณ์นั้น อย่างน้อยกิจกรรมนึ้ก็คง(ความคาดหวังของแม่)ก็คงทำให้พลอยรุ้งทบทวนเหตุการณ์ที่ผ่านเข้ามาในวันนี้ได้ พอพลอยรุ้งได้ฟังก็ยินดีกับกิจกรรมที่เรานำเสนอ
สักพักพลอยรุ้งได้กระคานวาดภาพรีบเสนอเรื่องราวบันทึกผ่านความคิดความรู้สึกผ่านภาพวาดให้ได้รับรู้ พร้อมบรรยายภาพวาดอย่างภาคภูมิใจด้วยความรู้สึกที่ดีๆ ขอบคุณกับการสื่อสารที่ทำให้เกิดการพัฒนาทักษะของพลอยรุ้งมากนะค่ะเจ๊บุ๋ม

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น